Coban Yildizi - Nuri Pakdil Üzerine Yazilar

Iceri girdik.
Bu giris, hic cikmamak icin bir giristi.
Bu giris, onun kizgin bir namlu gibi elinde tuttugu silaha mermi yerlestirmeye talip olmakti.
Bu giris, anadan, babadan, esten, evlattan daha önce bu davayi önceleyecegini kabul edisti.
Bu giris gemileri yakmakti.
Bu giris, varolusumun bir anlami olmali ve ben bu anlami onayliyorum noktasina varisti.
Selam verip kendimizi tanittik.
Efendim hos geldiniz. Erzurumdaki arkadaslar nasil diye sordu önce. Sonra özel olarak Nazif Gürdogani, Besir Atalayi, Cemil Celayi, Süleyman Acari, Ibrahim Gafarliyi sordu. Fuatin kendi icinde neler yasadigini bilmiyorum ama ben Nuri Pakdilin yüzünü mimiklerini inceliyordum. Zaman zaman gözünde izledigim tik ona ayri bir sevimlilik ama ayni zamanda ciddiyet ve farklilik kazandiriyordu. O konusmadigi zaman biz konusmuyorduk. Zaten o yillarda Nuri abinin yaninda o konusmadan konusan, sorular sorabilen sadece Mustafa Saricicek vardi. Hem önündeki dosyalari inceliyor hem de ara ara bizimle konusuyor, sorular soruyordu. Zaman zaman belki inceledigi dosyalardan kaynakli ya da aklindan gecen bir seye gülümsedigini görebiliyordum. Büroya girdigim ilk anlarda neredeyse hicbir sey görememistim heyecandan. Ama sis dagilmis, saygi duydugum yazar ve devrimci bir adamla karsi karsiya oturuyordum. Calismalarimin neler oldugunu sordu. Bir süredir Edebiyat dergisinde siirlerim yayimlaniyordu. Artik ben de bu derginin bir yazariydim. Mutlaka düzyazi calismasi yapmami salik verdi. Düzyazi siirin de önünü acar dedi. Mutlaka özelde Dostoyevski, genelde Rus edebiyatini okumalisin diye ögütledi. Ben de daha sonra okul tatile girdiginde memlekete gitmeyerek tek basima bir evde kalip yaz boyunca Rus klasiklerinin büyük cogunlugunu okumustum.