Taalkundige opmerkingen

Het belangrijkste normeringsmechanisme is fictie. Nationale schrijvers, die een verhoogd gevoel voor taal hebben, creëren precedenten voor mooi woordgebruik. Er is een verlangen om ze te imiteren. De consolidatie van de norm begint. De moderne Russische literaire taal begon vorm te krijgen in het Peter de Grote tijdperk, toen problemen zoals het overwinnen van tweetaligheid (de Kerkslavische taal werd gebruikt voor diensten en uitgebreide literatuur, er werd Russisch gesproken in het dagelijks leven en deed zaken; er waren teksten beïnvloed door beide talen) en het beheersen van een groot aantal ontleningen in verband met het aanwijzen van nieuwe realiteiten, met de ontwikkeling van de taal van de wetenschap en de staatsconstructie. De volgende periode van de vorming van de Russische literaire taal wordt de taal van Lomonosov genoemd, waarbij de verdiensten van M.V. Lomonosov bij het oplossen van de zojuist geschetste problemen worden opgemerkt. Daarna volgt de Karamzinsky-trap, genoemd naar N.M. Karamzina, die de mondelinge en schriftelijke taal heeft proberen samen te brengen en het zware gewicht van de laatste te overwinnen. Uiteindelijk werd onder de pen van Poesjkin een moderne Russische literaire taal gevormd.

Andrey Tikhomirov se graduó en el Instituto Pedagógico del Estado de Orenburg en 1986 con una licenciatura en historia, ciencias sociales, estado y derecho, trabajó como profesor en escuelas secundarias y universidades y editó periódicos. Ha publicado en Alemania, Belarús, Letonia, Mauricio, Rusia y los Estados Unidos.