Namlu

11 Subat 2015de basladi kabuslarim. Öncesinde de bu olaylar vardi ama ben hatirlamiyorum. Özgecan Aslanin ölümü ile baslamisti. Tüm kinim nefretim. Biraksalar kendi ellerim ile faillerini parca parca ederim. Gözlerinin icine bakarak, canice, sadistce, iskence ederek.
Gündem oldu bir süre bu aci olay ailesinin cektigi istirabin tarifi yoktu belliydi her hallerinden, onlarsa baska canla yanmasin diyordu. Unutuldu kisa süre sonra ve yeniden, yeniden, yeniden durmuyorlardi durdurulamiyorlardi. 2016 Deniz Aktas, 2017 Helin Palandöken, 2019 Fatma Sengül, Mehtap Bülbül, Müzeyyen Boylu, Ceren Damar, Emine Bulut, Azra Gülendam. Adina yer veremedigim daha niceleri. Bacilarimizla kalmadi bu insanlarin yaptiklari. Kücük cocuklara, kundaktaki bebege sokaktaki köpege kadar yan gözle bakti bu kani bozuklar. Vakiflarda, camilerde tekrar tekrar cikti karsimiza. Ama yapamadik. Cogu cezasini hayal ettigimiz gibi cekmedi bu insan suretli canavarlarin. Canlarinin yanmadigini görmedikce sogumayacakti yüregimiz. Yapamadik, dövülen bir kadini kurtarmaya calisirken hapse düstü Kadir Seker. Duymussunuzdur daha önce Türkiyede hic bir basari cezasiz kalmaz.
Dedim ya yapamadim, yapamadik, elimizden sadece parcalanmis cesetleri toplamak geliyor.
Iste size klise, klise oldugu kadar da dogru bir söz, kizlarimizin sokakta oynayabilmesi, güvenli bir sekilde hayatini sürdürmesi icin tek yapmamiz gereken, ogullarimizi egitmek...