Dubbele diagnose Vergelijkende studie tussen psychiater en huisarts

Deze studie vergeleek twee behandelingsdiensten, eerstelijnsdiensten (huisartsen) en diensten voor geestelijke gezondheidszorg (psychiaters), in hun aanpak van de behandeling van patiënten met een dubbele diagnose. De gegevens werden verzameld door middel van vragenlijsten per post aan 200 huisartsen en 200 psychiaters in Dublin. Uit de resultaten bleek dat huisartsen in de praktijk minder geneigd waren dan psychiaters om een behandelingsmodel voor dubbele diagnose te hebben. Huisartsen waren geneigd dubbele diagnose te behandelen als twee afzonderlijke aandoeningen. In dit proefschrift wordt geconcludeerd dat de terughoudendheid om patiënten met een dubbele diagnose te accepteren te wijten is aan een gebrek aan opleiding op het gebied van de geestelijke gezondheidszorg. Deze terughoudendheid zou een verklaring kunnen zijn voor het hoge percentage heropnames van patiënten met een dubbele diagnose. De auteur concludeert dat er een kloof bestaat tussen de eerstelijnsgezondheidszorg en de geestelijke gezondheidszorg, wat nadelig is voor de patiënt. Aanbevelingen zijn onder meer een betere opleiding en bewustmaking van huisartsen op het gebied van geestelijke gezondheid, met name wat dubbele diagnose betreft. Ook moet de nadruk worden gelegd op aspecten van de geestelijke gezondheid in het kader van bijscholingsprogramma's voor werknemers in de gezondheidszorg. De auteur beveelt ook aan om een behandelingsmodel voor gedeelde zorg in te voeren dat door alle dienstverleners moet wo

Hanora Byrne RPN, BSc Psychology, Dip. Aconselhamento, M.A. Dependências. Ela conduziu vários estudos em torno do duplo diagnóstico, incluindo a sua tese de mestrado que foi um estudo extensivo para comparar o papel dos serviços de saúde mental (psiquiatras) e dos serviços de cuidados de saúde primários (G.P.'s) no seu tratamento de pacientes com um duplo diagnóstico.