Söylenmemis Sözler

Üzüm ve zeytinin, yag, bal ve sarap küplerinin, kadirgalarin, binbir sifali otun en eski vatani Urla. Dünyanin zalimligi ve insanin vahsiliginden süphesi olmayanlari, dünyanin güzelligi ve insanin iyiligine inandiran bir yer burasi. Bir zamanlarin efsane gazetecisi, dünyaya küskün Oktay Onur Yortanin ise cocuklugunun huzurlu bahcesi. Dünyadaki deger yitimine isyan edip tüm kariyerinden ve hayatin yüklerinden vazgecip sigindigi liman. Kacip geldigi gecmisinden ve eski güzel günlerin anisindan secip sakladigi eski aski Filiz Canan simdi kiymeti bilinememis, kacirilmis bir mutluluk firsati artik.
Söylenememis sözlerin altinda kalan koca bir ömürde ikisi de birbirinin hikayesini yarim birakti. Ama okumalari ve bitirmeleri gereken asil hikaye, Urladaki o evin fotograflarindan gülümseyen, sevgiyi bir yasam direnisi olarak kucaklayan ve siradanligiyla bir hayat kahramani olan Nonaya ait. Nonanin yasadigi yüzyilin sonlarina yetisen Kerem ve Zeynepin de dahil oldugu 48 saatlik maceraya sigan bir asirlik ömrün dökümünde, Nona sadece onlara degil, bu yüzyilin tüm insanlarina sesleniyor
Aci dedigin tas, insan dedigin su gibidir. Tasin üstünden kayar gider, topraga karisir. Tasa her vurdugunda acir canin. Ama toprakla bulustukca acin azalir. Acidan sonra bir bakmissin ki o toprakta ne cicekler, ne hayatlar dirilmis. Hem su deyip gecme; o su, tasi bile asindirip yipratir.
Peki ya Oktay Bey Karsisinda oturan iki gence bütün kalbiyle, Ölmekten degil yasamaktan korkmamaktir kahramanlik, derken hakli mi