Islam Mantiginin Gelisimi 1200-1800

Islam dünyasinin, öncelikle felsef bilimlerin aleti olarak tanistigi mantik, yüzyillara yayilan özümsenme sürecinin sonunda, Islam düsünce geleneklerinin pek cogu icin ortak bir metodolojik zemine dönüsmüstür. Magripten Lekneve uzanan genis Islam cografyasindaki bütün önemli egitim kurumlarinda mantik, müfredatin ayrilmaz bir parcasi haline gelmis, hemen her ögrencinin bu alanda en azindan temel bilgilere sahip olmasi hedeflenmisti. Bu durum, medresede okutulmak üzere farkli seviyelere hitap eden pek cok mantik ders kitabinin yazilmasina ve bunlar üzerine serhler ve hasiyeler kaleme alinmasina yol actigi gibi, mantigin daha özel meseleleri hakkinda da genis bir literatürün olusmasini saglamistir. Khaled El-Rouayhebin bu calismasi, mantigin genis bir kabul gördügü 1200-1800 arasindaki döneme odaklanmakta ve bunu yaparken Islam dünyasindaki farkli gelenekleri dikkate almaktadir. El-Rouayheb, her dönem ve gelenegi ele aldigi kusatici giris yazilarinin ardindan, öne cikan mantikcilarin hayatlari, mantiga dair calismalari ve dikkat cekici görüslerini veciz bir sekilde okuyuculara sunmaktadir. Islam Mantiginin Gelisimi 1200-1800, genellikle kücümsenip görmezden gelinen Islam düsünce tarihinin on ücüncü yüzyil sonrasindaki serencamini hakkiyla degerlendirebilmek icin mantik özelinde cok kiymetli bir cerceve sunmaktadir.