Imkansiz Asklar Ülkesi

Soguk...
Karanlik havayla iyice keskinlesen bir soguk...
Uzaktan bir ses geliyor. Bir kadin sesi, öyle icten, öyle samimi, öyle sarsici ki
Sesin geldigi yöne ilerliyorum. Iskelenin sonuna oturmus üc bes kadin, bilmedigim bir dilde sarkilar söylüyorlar. Yanlarinda iki erkek var. Biri gitar caliyor digeri mizika. Belki ana avrat küfrediyorlar. Belki agit yakiyorlar. Bana güzel gelen ses, belki bir baskasina gürültü gibi geliyor. Baskasi öfkeleniyor. Bir baskasi hüngür hüngür agliyor.
Hepsinden kötüsü biz burada yasarken, baska bir yerde sadece öfke duyan, birbirimizden habersiz, ayni dünyada yasayanlar. Tam su an, su dakika belki birisi cocugunu doguruyor. Bir baskasi tek evladini savasta yitirdigi haberini aliyor. Bir baskasi sevisiyor. Sevdigi kadinin icinde mutlu, sevdigi kadinin onu aldattigini bilmeden... Sevdiginin ondan zerre kadar zevk almadigi, nefret ettigini, tiksindigi sevismelerinde her seferinde cukura batarken, bir baskasi zevkten bedenini terk ediyor.
Bir yerlerde bir seyler oluyor. Biz insanlar, anlayamiyoruz...