De toepassing van polymeren om de schuimstabiliteit te verbeteren

De meeste olie die aanvankelijk in een oliereservoir aanwezig was, blijft achter na primaire en secundaire winning. Primair herstel maakt gebruik van de natuurlijke druk van het reservoir en secundair herstel maakt gebruik van gasinjectie of wateroverlast als drijvende kracht om olie te produceren. Het resterende oliedoel biedt een economische prikkel om tertiaire winning of Enhanced Oil Recovery (EOR) te gebruiken, dat wil zeggen olieterugwinning door injectie van materialen die normaal niet aanwezig zijn in het reservoir (Lake, 1989). Schuim, een dispersie van gas in vloeistof met aanwezige oppervlakteactieve stof, is een veelbelovend hulpmiddel bij verschillende processen bij de olie- en gasproductie, waaronder mobiliteitscontrole bij EOR, zuurafleiding bij putstimulatie en afvalterugwinning bij milieusanering. Hoewel schuim veel wordt gebruikt in EOR-methoden, heeft het een beperkte levensduur (Hirasaki, 1989). Een mogelijke oplossing om de schuimstabiliteit te verhogen is het gebruik van polymeer in combinatie met een oppervlakte-actieve stof om de schuimeigenschappen te verbeteren. Polymeer verhoogt de viscositeit van de vloeistof en vertraagt --de snelheid van vloeistofafvoer uit bulkschuim en verbetert de schuimstabiliteit.

Dr. Amin Azhdarpour is sinds 2015 werkzaam als universitair docent aan de afdeling Petroleum Engineering, Marvdasht Branch, Islamic Azad University, Marvdasht, Iran. Hij is momenteel het hoofd van de afdeling Petroleum Engineering aan de Faculteit Ingenieurswetenschappen.