Ruimtelijke constructies in Alamgir Hashmi's Poëzie

Het construeren van een fantasierijke ruimte in de poëzie werkt in de richting van het begrijpen van de maatschappij en het zelf. Het daagt wetenschappelijke empirische dialectiek uit die 'ruimte' interpreteert als gescheiden van het menselijk bestaan. Dit boek onderzoekt de dynamiek van de ruimtelijke constructie door Alamgir Hashmi, een Pakistaanse dichter die in het Engels schrijft. Hij gebruikt drie grote ruimtelijke constructies: frames, ekphrasis en de palimpsest. Structurele kaders zoals ramen, deuren en foto's geven de openbare en privé-ruimtes weer. Mythische, literaire en religieuze referentiekaders werken een indringing in bestaande narratieve ruimtes in de hand, en herframen, betwisten en zich toe-eigenen. Ekphrasis wordt gebruikt om stille kunstwerken een stem te geven. Hashmi probeert ook een palimpsest lezing van seizoensgebonden en catastrofaal wissen, schrijven en herschrijven over het landschap en de verovering van het Indo Pak Subcontinent. Hij leest biculturele lagen van het geheugen gegraveerd door westerse ervaringen om de impact van cross-culturele trends op het oosterse bewustzijn te laten zien. Deze analyse zou professionals op het gebied van kritische theorie, literatuur en geschiedenis helpen die de paradox erkennen dat de werkelijkheid het best kan worden begrepen door middel van illusie.

Amra Raza, doctorado: Profesora adjunta del Departamento de Lengua y Literatura Inglesas de la Universidad del Punjab, Lahore (Pakistán).