Sprookjes als een genre van folklore

Sprookjes zijn uiterst betekenisvol en divers in hun ideologische inhoud en artistieke expressie. De nationale specificiteit van een sprookje manifesteert zich in het beeld van een held die de nationale kenmerken van het volk belichaamt, in de taal, in alledaagse details, in het karakter van het landschap, in het beeld van de sociale verhoudingen en de manier van leven, vooral van de boer, in het ware humanisme, dat de levensvatbaarheid van het sprookje ook vandaag de dag nog bepaalt. In de poëtische creativiteit van elke natie kunnen we de volgende meest karakteristieke groepen sprookjes onderscheiden: over dieren, magisch, avontuurlijk - romanschrijvend, historisch en alledaags. Tegenwoordig zijn dierenverhalen vooral "kinderverhalen". Een deel van hen ontstond in de voorouderlijke samenleving en was direct gerelateerd aan het industriële leven. Sommige van hen kregen een magisch belang. Naarmate de tijd verstreek, verloren ze hun mythologische en magische karakter en naderden ze de morele fabel. Sprookjes over dieren, eenvoudig van samenstelling, gaan in de richting van de dialoog, die vaak in een zang-stylech-schrijfvorm wordt gegeven.

Andrey Tikhomirov se graduó en el Instituto Pedagógico del Estado de Orenburg en 1986 con una licenciatura en historia, ciencias sociales, estado y derecho, trabajó como profesor en escuelas secundarias y universidades y editó periódicos. Ha publicado en Alemania, Belarús, Letonia, Mauricio, Rusia y los Estados Unidos.