Kosmologia puraniczna

Purany, wraz z eposami (Mahabharata, Ramajana) nazywane pi-t- Wed-, to najobszerniejszy dziä pi-miennictwa staroindyjskiego. Przypuszcza si-, -e liczba dwuwierszy cäego zbioru mo-e si-gä 2 000 000. Dla wiernych stanowi- one encyklopedi- mitów, wierze-, obrz-dów oraz wyk-adni- -yciowej filozofii. Niniejsze opracowanie przybli-a struktur- puranicznej rzeczywisto-ci, w której operuj- bohaterowie eposów. Dodatkowo przedstawiona jest natura puran jako gatunku literackiego, zmieniaj-ce si- pogl-dy na znaczenie i metodologi- badä nad puranami, oraz konflikt mi-dzy indyjsk- empiryczn- wiedz- astronomiczn- (siddhanta), a klasyczn- kosmologi- epick-. Analiza kosmologii opiera si- na tek-cie Bhagawata-purany. Szczegó-owo przedstawiony jest obraz ziemi (D-ambudwipa) z umieszczon- w centrum gór- Meru, otaczaj-cymi j- kolistymi wyspami i oceanami. Obraz wspólny dla wyobräe- tradycji buddyjskiej, d-inijskiej i brami-skiej.

Andrzej Babkiewicz - doktorant Wydziäu Orientalistycznego UW, specjalno-- indologia, sanskryt. Bada literatur- okresu indyjskiego -redniowiecza - eposy i purany, i ich aspekt religijno-filozoficzny. Od 20 lat zajmuje si- mistyk- Indii. Wspó-autor strony internetowej po-wi-conej analizie tekstu Bhagawad-gity (www.bhagavadgita.eu).