J¿zyk

S-owo "j-zyk" pochodzi od staroangielskiego tunge, które wywodzi si- z protogermäskiego tungon, z podobnymi formami w innych j-zykach germäskich, takich jak tonge w j-zyku zachodniofryzyjskim, tong w j-zyku holenderskim i zunge w j-zyku niemieckim. Ko-cówka "ue", która pojawi-a si- w XIV wieku, miäa odzwierciedlä wymow-, ale nie jest ani etymologicznie, ani fonetycznie poprawna. Anatomicznie j-zyk jest mi-sistym, muskularnym narz-dem, który zajmuje dno jamy ustnej u wi-kszo-ci kr-gowców. Jest zaangäowany w podstawowe funkcje, takie jak smakowanie, po-ykanie i mowa. J-zyk jest pokryty b-on- -luzow-, z wolnym przednim ko-cem i g-adkimi powierzchniami bocznymi i dolnymi. Powierzchnia grzbietowa (górna) zawiera brodawki, z których niektóre mieszcz- kubki smakowe, szczególnie w rz-dzie brodawek obwodowych w ksztäcie litery V. J-zyk otrzymuje krew z t-tnic j-zykowych i jest odprowadzany przez -y-y, które --cz- si- z migdäkami i gard-em. Posiada z-o-on- sie- nerwów czuciowych i ruchowych, w tym nerw podbrzuszny dla funkcji motorycznych oraz nerw trójdzielny i j-zykowo-gard-owy dla czucia i smaku.

Dr Arun Raj RG, absolwent BDS z PMNM Dental College, stowarzyszonego z Rajiv Gandhi University. Obecnie kontynuuje studia MDS w Surendera Dental College and Research Institute, a tak-e jest zarejestrowanym dentyst- w General Dental Council (GDC) w Wielkiej Brytanii.