Kötü Tohumlar

Asim Eraydin, postmodern edebiyatin tüm imkanlarindan faydalanarak kaleme aldigi romaninda kimlik, varolus, bosluk, hiclik, zihin ve hafiza gibi bircok meseleyi oyunun parcasi haline getiriyor; kendisini de üstkurmacanin merkezine yerlestiriyor. Romanin, bir roman yazmak isteyen -ve iste yaziyor görünen- baskisisiyle birlikte okuru gecmise yolculuga dahil ederken, bu yolculugun karanlik olacaginin sinyallerini en basta veriyor.
Eraydinin romani, bir anilar toplami. Insan yasadiklarini elbette unutur - ama ne kadarini
Ben mi cok duygusaldim yoksa insan Euripidesin dedigi gibi endiseden mi yaratilmisti ya da baska bir bilgenin dedigi gibi utanctan mi Geriye dönünce tek tük secilen mutlu anlarin bir anda gecip gitmesi; acinin ve utancin zamani da utandirircasina yavas yavas akmasi, yillar sonra gelip uykuyu kacirmasi herkesin dogasinda olan bir sey miydi Insan bu muydu Yoksa sadece benim gibi zayif insanlar mi böyle hissediyordu