Sanri

Kitabinda öne cikan temalarla cocukluga olan yakinliginiözlemini belgeleyen sair, bu özlemi, cocugacocukluga özgü sözcüklerle ve duyusla dile getirir. Kitabin giris kismindaki Bu kitaptaki tüm yazim hatasi olarak nitelendirilen, yanlis olmayan yazimlar, hata olmayan hatalar, bilerek, isteyerek ve hatta zaman zaman kasten ve özenle yapilmistir. Ifadesi, cocugun diliyle konusmayi deneyen sairin cocuklasma konusundaki arzusunun dile gelmesidir. Kimi siirleriyle cocugun saf ve kirlenmemis dünyasina, bu dünyayi anlatan sözcüklerle giren sair, kimi siirlerinde de kendi cocukluk dönemlerine uzanir. Bu dönem artik kaybedilmis bir cennettir. Modern hayatin cirkinliklerinden bunalan ve bu durumu dünya hakikatin cöplügü dizesiyle dile getiren sair, bu bunaltiyi, cocukluk zamanlarina dönerekkacarak asmak ister. Bu dünyaya dair ümitlerin gerceklesmemesi, bu dünyadan kacarak cocukluk anilarina siginma istegi dogurur.
Kitabin anahtar kelimeleri olan cocuk ve cocukluk, sairin yaptigi ic yolculukta onun gecmise duydugu hasreti ve özlemi besleyenbüyüten ifadelerdir. Bu siirler, cocukluga aralanan bir kapi gibidir. Ancak, kapi aralik olsa da oraya tekrar dönülmesi, o zamanda yasanan mutluluklarin tadi hala damaginda olsa da bu mutluluklarin tekrar yasanmasi mümkün degildir. Kapidan ilerisi sadece görülecek ve sadece özlem duyulacaktir. Cünkü sair artik disaridadir.
Her seye ragmen cocuk ve cocukluk, sairin icinde yasadigi nesneler dünyasinda aidiyet bilincini saglayan ve hayata tutunmasina yardimci olan bir unsur haline dönüsür. Böylece sair, yaptigi bu yolcugu sonsuza degin nihayetlendirmeyecektir.