Badem Dalina Asili Bebekler

Icime bir eziklik cöktü badem dallarina bakarken. Kasimin sonu yaklasiyor. Yarin gökyüzü kararir, dogu yeli eser soguk. Toprak donar. Eski kuyunun cevresindeki sular buz kesilir. Sonra kar yagar yeryüzüne lapa lapa. Karlara gömülür üzüm bagi ve yöresi. Biz, evlerimizde uyuruz. Ama evlerimiz tapinak icerisinde. Bilinmez. Yesil üniformalilar tekme ve dipcikle kapilarimizi acarlar; gece demez, kis demez; bizi kamyonlara doldurup sehrin bir ucunda bekleyen, demirden sürgün trenlerimize götürürler. Kalir badem agaclarimiz karlar altinda. Kasimlar gecer, yeni Hidrellezler gelir. Bademler cicek acar. Yeni filizler fiskirir gövdeden. Ama kimse bakmaz, kimse animsamaz badem agaclarini. Ben unutmayacagim ama sizi badem agaclari Ben usumda badem filizleriyle örülü bir cevre cizecegim.