Ay ve Senlik Atesleri

Bu ülke yeterince büyüktü, herkese yer vardi. Kadinlar vardi, toprak vardi, para vardi. Ama bunlarin hicbiri kimsede yeterince yoktu ve kimse ne kadarina sahip olursa olsun durmuyordu, kirlar hatta üzüm baglari bile parklara benziyordu, istasyonlardaki gibi sahte ya da bakimsiz tarhlar, yanmis topraklar, dag gibi hurda yiginlari.
Nisan 1950de yayimlanan ve elestirmenler tarafindan en güzel kitabi olarak kabul edilen Ay ve Senlik Atesleri Pavesenin son romanidir. Anguilla, uzakta gecirdigi
uzun yillardan sonra Langhedeki köyüne döner; orada cocuklugunun ve gencliginin, aci cektigi köklerinin izini sürerek zamanda bir yolculuk yapar.
Yirminci yüzyilin en büyük Italyan aydinlarindan, dünya capinda ünlü Cesare Pavese, Ay ve Senlik Ateslerinde partizan savasini, anti-fasist kurtulus
mücadelesini dramatik bir olay örgüsünde, bireyin tamamen dünyaya ait olmadigini teyit eden, dostluk, sehvet ve ölüme baglayarak lirik bir bicimde anlatir. Ay, kan ve toprak her zaman baska bir seyi simgelemektedir.
O dünyayi ziyaret eder, cevresine hizla bir göz atar. Hic hoslanmaz. Ve alir basini, gider.
Italo Calvino, 1966