Kagittan Kaplan

Istanbulda tavsan arayisina cikan bir yazar adayinin, önünden kacismayan güvercinlerce tescillenen hayaletligi... Hayat parcalari atik kagit tesislerinde parcalanan bir hayalet-yazar... Kendini bir yazara feda etmektense, katlana katlana kagittan bir kayik halini almayi secen bir irade... Onlarca mavi tükenmezkalemin iflah olmaz adanmisligina ragmen baslangic cümlesinden öteye gidemeyen bir öykü; yarim birakilmasi planlanirken önlenemez bicimde sona eren bir roman...
Ceyhan Usanmazin birbirine dolanan öyküleri, yazamamanin farkli tezahürleri üzerine düsündürüyor. Kagittan Kaplan oyunbaz bir kitap ama en cok da kendisine gülüyor.
Mürekkebim kurusun biraz. Hatta birakin hic yazilmamis, yazilamamis bir öykü olarak kalayim. Dilden dile, akildan akla sürüklenen bir öykücük. Akla aniden düsüvermis ve sicagi sicagina not edilmedigi icin unutulmus bir fikir belki. Saman alevi gibi tutustugu anda sönmüs bir heves kalintisi, hic ulasilamayacak bir emeklilik tasarisi. Kis aylarinda terk edilen bir sahil kasabasindaki deniz manzarali yazligin penceresine dayali ahsap masa üstünde, tertemiz kagitlar ve tükenmezkalemler esliginde yazilmayi bekleyen bir baslangic cümlesi. Zamanin sonsuzlugunda sikisip kalmis gibi degil ama; daha cok, özgürce ucusan bir cümle