Nergis Mevsimi

Kis mevsimi ancak bu kadar güzel kokabilirdi.
Soguk ve sert kis, bu sehre büyülü bir nergis kokusuyla gelirdi. Farscada güzelin gözü anlamina gelen nergis; kendi halinde, mis gibi deniz kokan, insanin kis mevsimini sevmesini saglayan, boynu bükük dursa da en hoyrat firtinalara ragmen dimdik ayakta kal- mayi bilen bir cicekti. Sususuyla cok sey anlatan kadinlar gibi narin, kirilgan görüntüsünün altinda güclü, büyüsünü ulasilmazliginda degil de alcak gönüllü nezaketinde saklayan bir cicek. Ken dine has kokusuyla ruha usulca sokulan nergis, boynunu asla eg- mezdi ama yüzünün topraga bakmasinin sebebi, yitip gidenlerin toprakta oldugunu bilmesindendi.
Fikretin Nurla ciktigi uzun ve cileli yolculukta yanmadan pismenin, pismeden olgunlasmanin, olgunlasmadan hak etmenin olmayacagini ögrendi Deniz. Kiymetin sevgiden, özenin asktan geldigini Nergise duydugu askta kesfetti. Farkli yerlerde, farkli zamanlar- da yasanan asklar ne de birbirine benzerdi. Kim bilir, belki de zaman hic gecmemis; onlar zamandan gecmislerdi.