Leven ALS Hsp Met Dissociatie

Een HSP (Highly Sensitive Person) zijn zonder dat iemand het ooit gemerkt heeft. Ik wist het ook pas toen ik vijftig jaar was, dankzij mijn antroposofisiche huisarts. De tweede Wereldoorlog had mijn ouders trauma's bezorgd PTSS (PostTraumatische StressStoornis), die ze voor de rest van hun leven met zich meedroegen. Mijn ouders hadden in Japanse gevangenkampen gezeten, hij als militair omdat hij had gediend in het KNIL (Koninklijk Nederlandsch-Indisch leger) en zij als burger. Ze stonden niet open voor therapie. Ze hadden hun best gedaan, maar de negatieve consequenties dientengevolge, hadden ons gezinsleven onaangenaam beïnvloed, wat mij persoonlijk naar een langdurige burn-out had geleid. Toen ik daarnaast dissociatie bleek te hebben en mijn neurotransmitters niet meer goed werkten door alle doorstane spanningen, begreep ik dat ik maar moeizaam kon herstellen. Een warme familieband heb ik nooit gekend. Ik heb sinds 2015 geschikte therapiebehandelingen, waardoor ik positiever in het leven sta.