Sevap Defteri

Yazili ifadenin kelimelere bagli oldugu aciktir; edebiyat irmagindaki güzellik
algisi, bu bagdan dogmus sözel ögeler sayesinde akip gidiyor. Her kusagi
besleyen ve her döneme özgü bilinci ayakta tutan ise kelimelerin Insan
zihninde yogrulmasi olmustur. Sevap Defterinin, kisa ama özlü bir bölümü
halinde 1992 yilinda cikan ilk baskisi, bilgiyi duyum halinde ve begeni
tarafindan korunmus sekliyle ihtiva ediyordu. Yine öyledir.
Bu kitabi olusturan denemeler, siirin yeserdigi ocagin aklina ve duygusuna
birlikte yaklasmanin mümkün oldugu vakitlere ait verimleridir. Okuma notlari
demek mümkün; ama onlar, ruhu atesleyen nefes halindeki yakinlik
duygusunun, kendisi disindaki her seyi erittigi zaman araliklarinda
demlenmistir.
Eski siirin dünyasinda, siir metninden ayri olarak da okurunu cezbeden olgular
ve ögeler vardir. Bu cazibe, his yataginda akarak gelmis ve yirminci yüzyilda
özellikle siir ve deneme alaninda yazilmis pek cok esere ruh vermistir. Ruhun
akisi kesintiye ugramaz.
iirin bazisi agac gibi büyür; kökü derinlere, dallari yukariya. Icten disa
bicimlenir boyuna.
Bazi siir irmak gibi akar, kayalar arasindan selale olup dökülür. Köpüklenir
orada.