Lied voor Cassiopeia

Ik kan me alles herinneren, elk detail van een volledige dag met iemand en ik kreeg te horen dat het gevaarlijk was om de dag op deze manier te delen en waarom, omdat de andere zou worden gevangen op de elementaire val die de gouden dansende vrije sterren in het vacuüm desolaat neemt. Ik kan naar buiten gaan, de wind om mijn gezicht voelen en elk moment dat ik pijn voel door voor iedereen te denken, kan ik me herinneren dat er betere manieren zijn om met de ontwakende voorstelling om te gaan vanuit een te groot bewustzijn. Soms vertelt mijn intuïtie me dat ik moeilijke problemen heb opgelost, en dan komt er nieuwe, een oneindige keten van vrije, ongeketende spoelen. Als ik naar de geesten van anderen luister, kan ik begrijpen wat ze voelen, zelfs als er geen stem aanwezig is en ik de neiging heb om deze denkrichting in een kritische creatieve denkhouding in de wereld te brengen met een echte aanwezigheid van mijn levenservaringen. Voor nu, soms komt met hoop van een levendige stem die zich wil ontdoen van het gevoel van de vreemde, soms een mandarijnendroom roept me uit de kindertijd om een glorieus verleden te vieren, maar de bruggen afgeleid van mijn persoonlijke pijlers, vertelde me vandaag de dag bij zonsopgang iets over een soort van schittering.

A passion for living makes from a good cry, that the pure life is here to stand. Certify your own moral beauty and all the Universe will have the correct peruse of the eyes, under the banner of the semper.