Azraili Öldüren Siradan Bir Adamin Öyküsü

O hep ama hep siradan kalmaliydi. Sadece o degildi en azindan; bu saatin her bir parcasini üreten fabrikadaki isci, parcalari kontrol eden uzman, parcalarin gerekli yerlere ulasmasini saglayan tir soförü, parcalari birlestiren ve saati bitiren usta, saatin gerekli yerlere ulasmasini saglayan diger tir soförü, saati satan dükkan sahibi satici, saati yetiskin oglu utandigi icin onun yerine kendisi alan anne, annesini beklerden disaridaki kaldirimin üzerindeki karincalari sayan yetiskin adam, onu görüp kendi ogluna bir gün sen de böyle olacaksin evladim diyen baba, babasinin dedigi her seye harfiyen uyan cocuk, cocugun kafa sallamasini izleyen ve her gün balkonda oturup etrafa bakan dul teyze, dul teyzenin tombul kedisi, tombul kedinin yakalamayi bir türlü beceremedigi kuslar, kuslarin pisledigi cadde, caddede yürüyen insanlar ve o insanlardan biri olan saat parcasi fabrikasindaki isci gibi herkes, her sey ve her olay siradan olacakti, siradan olmaliydi, siradan kalacakti ve siradandi. Her zaman her sey böyle olmustu ve, ya da cünkü, böyle olmaliydi. Siradan ve iz birakmadan yasanmaliydi.