Babildeki Türkiye - Yirminci Asir Düsüncesinin Arkeolojisi

Biz ki hazinelerimizden ve isiklarimizdan habersiz, sirtimizi güneslere dönük yasiyoruz... Yönümüzü kaybettigimizin farkinda degiliz. Sagcisi, solcusu ve Islamcisiyla hepimiz BBIL KULESIndeyiz. Bizi yok etmek isteyen düsmanin, düsüncelerimizi Babil Kulesine cevirdiginin farkinda bile degiliz. Düsünmeyenlerin, düsünenlere tahammüllü yok Türkiyede.
Örümcek, ag örer. Minervanin kusu ise düsüncenin kumasini...
Alman zekasi, sürekli bir duvar örer; metafizik duvarini. Bu duvardaki asili tek tablo, metafizik kelimeler tablosudur. Küflü, karanlik, topal kelimeler bir türlü bu duvari asamaz. Ördügü metafizik duvarlar arasinda suurunu kaybeder, birer ecinni beyin olur. Ne gökyüzünü görür ne ufku, ne de isiga erisir.
Fransiz zekasi, yarattigi kelimelerin gürültülü saganak yagislari altinda sersemlesir, ezilir. Bu firtinali, ugultulu kelimeler, topragi yalayip gecer. Kelimeler, topraga düsüp, tohum olmaz. Bir düsünce fatihin elinde sarkilasmaz. Aslina, yani insan hüviyetine bürünmez.
Türk aydini ise Homo Sapiens düsünen degil, Homo Ludenstir oynayandir. Kartondan oyuncaklar, kumdan portreler ve gölgeyle oynayan bir Homo Ludenstir. Yasaklara, anlamadigina asik, erisemedigine düsmandir Türk aydini. Isiga ve yildizlara erisilmesin diye gök kubbemizi taslarla örmüstür. Tek orijinalligi var Samimiyetsizligi, kiskancligi ve biteviye imperatif güclerin kulpu olusu...