Mutlu Aile Cöplügü

Alginin, durumlarin, kisilerin ötesinde olup biten, zamana silinmeyen harflerle yazilmis, degismeyen, biricik sey gercek. Ne kadar egip bükseniz, hangi acidan baksaniz, ne kadar ayak direseniz degismeyecek. Kim geri alabilmis ki olup biteni Kim yeniden yazabilmis yasanmis olani Kim degistirebilmis orada yikilmaz bir kale gibi duran gercek dedigimiz acimasizligi
Sebnem ve Orhanin iki basli bir canavara dönüsen hayati, uzun yillar öncesinde üc kisinin yasadigi bir gecenin biraktigi izlerle sekillenmis, onlari paramparca eden sona tasimistir. Iki ayri bakis, iki ayri dil, iki ayri öfke birikmistir yillar icinde. Disardan görünenle icerde olup bitenin zitligidir onlari bu son geceye tasiyan. Derine gömülen, saklanan, yanlis anlasilan, utanc verici olanin patlayan bir cöp poseti gibi ortaliga sacilivermesi. Herkes hakli, herkes haksiz, herkes kendine yeni ve yalniz bir dil yaratmis, herkes kendi kaygisiyla zehirlenmis.
Mutlu Aile Cöplügü, uzun yillara yayilan bir iliskiyi, iki tarafin gözünden aktarirken, hayatin sadece umdugumuz ve yasadigimiz sey olmanin ötesinde, baskalarina ve onlarin ic dünyasindaki bilinmezlige bagli oldugunu, sandigimiz kisiyle oldugumuz kisi arasindaki farki, görünenle görünmeyen arasindaki ucurumun derinligini iki insanin gözünden, iki bambaska yorum ve üslupla anlatiyor.