Ibn Teymiyye - Öncülerimiz 30

Ibn Teymiyye, cocukluk yillari disinda hayatinin tümünü ilmi faaliyetler ve cihatla gecirmistir. Muhtemelen icerisinde bulundugu mesguliyetten ve mücadele ortamindan
firsat bulamadigi icin evlenmemis ve coluk cocuk sahibi olmamistir. Sade ve münzevi bir hayat yasamis, dünya nimetlerinin pesinde kosmamis; mal, mülk edinme derdinde
olmamistir. Erken yaslarda basladigi ilim tahsilinde basamaklari hizla tirmanmis ve henüz 19 yasinda iken medreseye müderris olarak atanmistir. Müderrisligin yani sira
vaaz ve irsad faaliyetlerinde de bulunmus, camilerde yaptigi sohbetlerde ve verdigi hutbelerde Kurani tefsir etmistir. Vaaz ve sohbetlerinde Islamdan sapma olarak
gördügü düsüncelerle mücadele etmis ve insanlari Islamin özüne döndürmeye calismistir. Bu amacla eserler kaleme almis ve Selef-i Salihin görüslerine uymaya davet
etmistir. Hayatini islah faaliyetlerine adamis olan Ibn Teymiyye, düsünceleri ugruna sürekli bir mücadele icerisinde olmus, bu yüzden defalarca hapse atilmis ancak
düsüncelerini anlatmaktan vazgecmemistir. Yeri geldiginde alimlerle münazaraya girismis, ihtiyac duydugunda ise eline kilicini alarak savas meydanina inmistir.
Kimi zaman elinde kilici, kimi zaman kalemiyle, kimi zaman camide, medresede, kimi zaman ise savas meydaninda veya hapishanede sürekli bir mücadele icerisinde
olmustur. Nitekim en son hapse atildigi Dimask kalesinde kalemsiz ve kilicsiz birakilmis ancak bu hayati uzun süre yasamak zorunda kalmamistir. 1328 yilinin Sevval
ayinda hapishanede ruhunu teslim eden Ibn Teymiyye, dönemine yön veren önder bir alim oldugu gibi geride biraktigi ilmi mirasla, düsünsel mücadeleyle etkisini günümüze
kadar devam ettiren alimlerden biri olmustur.