Kambur Hayatlar

Ben artik kambur kalacagim büyükbaba Kambur anladin mi, diye bagirarak hastane koridorunda kosmaya basladi Yüksel, Ömer de oglunun pesinden.
Hayatta bir kere güldüm, o da kursagimda kaldi. Biliyor musun, beni hic sevmedi yanina yakistiramadi, kamburum diye de asagiladi. Bunu anladim da bana niye ümit verdi ve hayallerimle oynadi Onca yasanan sey yalan miydi
Evladim, benim de sirtimda görünmeyen kamburlarim vardi. Pismanliklar, keskeler... En cokta oglum Mehmetin acisi ve babaannene verdigim sözü yerine getirememem.
Utanma aslanim burada hic bir seyden utanma Bak bizim de sirtimizda o... kamburu, yüzümüzde de kara bir leke var. Yüzümüze demeseler de arkamizdan hep o... diyorlar.
Bak, bu ayakta benim kamburum oldu. Senin gibi ben de ölene kadar bu kamburu tasiyacagim. Adamlar topal bacagimi görünce, bilip bilmeden konusuyor. Bana topal diyorlar, bilmezler ki onlar yataklarinda rahat uyusunlar diye ben bu ayagimi kus ucmaz kervan gecmez daglarda biraktim. Gaziyim ulan, ben bu ayagi Vatan, Millet icin verdim demekten de usandim artik.
Kitaba adini da veren kamburluk, sadece fiziksel degildir. Her insanin mutlaka üstüne yük olan bir kamburu vardir. Bu kitabi okurken belki siz de kendi kamburunuzla yüzleseceksiniz.