Bir Pencerelik Dünya

Kemal Tahirin 1955-1971 yillari arasinda yayimladigi on dört romani ve ölümünden sonra gün yüzüne cikan roman taslaklari dikkatle okundugunda, yazarin, benzersiz üslubu, Türk dilini kullanma kabiliyeti ve romanci sezgisiyle egildigi dikkat cekici konularla birlikte Türk insani gercegi cercevesinde ne denli genis bir anlati evreni olusturdugu net bir sekilde görülebilir. Kentköy, icdis fark etmeksizin kullandigi mekanlarin, pasazadelerden köylü halka, ele aldigi karakterlerin, Türk toplumunun gecirdigi evrelere pencere acmakta yararlandigi zamanlarin yaninda, üzerine egildigi konularin cesitliligi de bu anlati evreninin zenginligini göstermektedir. Iste bu zengin anlati evreninin bir halkasini da, yazarin kendi deneyimlerini de aktardigi hapishane anlatilari teskil eder.
Türk edebiyatinda hapishane ve mahkumluk deneyimini konu edinen romanlar özellikle 1950 sonrasi dönemde kaleme alinmistir. Bu romanlarda ekseriyetle hapishane ortamina ve bireysel tecrübelere odaklanilmistir. Kemal Tahirin romanlarini diger romanlardan farkli kilan, özgünlügünü ve anlatisinin gücünü temsil eden ayrim noktasi, romanlarin sadece hapishane gercekligine ve deneyim alanina dair olmamasidir. Pek cok hapishane anlatisi sadece icerinin sinirli, sert gercekligini anlatirken; Kemal Tahir metni esas olarak duvarlari asarak bambaska söylem alanlarina ve disariya yönelir.
Erman Saygili, Bir Pencerelik Dünya adli bu eserde Türk edebiyatindaki hapishane temasi ve hapishane anlatilari üzerine bir degerlendirme yaparak, Kemal Tahirin hapishane anlatilarinin mahiyetini ve yazarin anlati dünyasindaki yerini irdeliyor, Türk insani gerceginin bu anlatilarda hangi yönleriyle ele alindigini inceliyor.