Cagrisimlar

Uzak diye bir seyin varligindan habersiz kendi kücük, dar ve sig dünyanda mutlu mesut yasayabilecekken kitaplarla tanisip bir anlamda ruhunu özgürlestirdiginde yepyeni bir esigi gectigin duygusuna girebilirsin ama bu özgürlesmenin ayni zamanda bedenin sinirlarina sikisip kalmis bir tutsaklik oldugunu anladiginda ne yapabilirsin O andan sonra hicbir zaman pesini birakmayacak bir huzursuzluk ve eksiklik duygusunun, dinmek bilmez bir icsel kesmekesin, üstüne basina yapisan inatci bir melankolinin hakimiyetine kendini birakmaktan baska
Peki ya, ani gibi duru bir kelimenin o inceliginin altinda seytani bir seylerin var oldugunu; unutulmus gibi görünse de aslinda o seytanin seni hep izledigini; seni olabilecegin kisiden bambaska bir yere getirmek, bütünlügünü bozmak icin ayaklarina dolandigini fark ettiginde etrafini saran aglarin icinde debelenmek ne isine yarayabilir
Iste, kendi kendini tiktigin bir hapishanede bogulmanin karsisinda sana bir nefes olabilecek tek sey belki de yalnizca hayal ve kurgu oyunlari. Yani yazi, yani edebiyat, yani sanat
Tüm bunlarin üstüne, gercekligin kati can sikiciligina yeterince bulandigimiz noktada, biraz metafizik biraz kozmik birtakim yolculuklara cikmanin ne günahi olabilir