Fransanin Kimligi

Bunu bir kez daha söylemeyecegim Fransayi Jules Michelet ile ayni titiz ve karmasik tutkuyla seviyorum. Erdemleriyle kusurlari, yeglediklerimle kabul etmeye zorlandiklarim arasinda ayrim gözetmeden. Ama bu tutku bu kitabin sayfalari arasina pek sizmayacaktir. Onu özenle uzakta tutacagim. Beni tuzaga düsürebilir, sasirtabilir, bu yüzden onu yakin göz hapsine alacagim. Ve yolumda ilerlerken olasi zaaflarima da isaret edecegim. Cünkü Fransadan sanki baska bir ülke, baska bir yurt, baska bir ulusmus gibi söz etmeye kararliyim.Elinden geldigince tarafsiz bir gözlemci olmasi gereken tarihci kendisini bir cesit kisisel suskunluga mahkm etmek zorundadir. Daha önceki calismalarimdan dolayi böyle bir caba benim icin belki daha kolay olacaktir. Akdeniz ya da kapitalizm üzerine kitaplarimda Fransayi uzaktan, bazen cok uzaktan, ama ötekilerin arasinda, ötekilere benzer bir gerceklik olarak süzdüm. Böylece bana cok yakin olan bu cevreye gec ama apacik bir zevkle vardim Tarihci, gercekte yalniz kendi ülkesinin tarihiyle rahat iliskiler icindedir, bu tarihin dönemeclerini, degisimlerini, özgünlüklerini, zayifliklarini neredeyse icgüdüsel olarak kavrar. Baska yerde kamp kurdugu zaman, ne kadar derin bilgi sahibi olursa olsun, asla böylesine kozlari yoktur.Fernand Braudel