Sato

Ithaf ya da neden yeni bir ceviri
ugrasina tam anlamiyla gönül vermis cevirmen, yabanci dilde okudugu bir yazara ve yaratisina bir kez vurulmayagörsün; ondan sonra o yazari -daha önce baskalari tarafindan kac kez cevrilmis olursa olsun- bir de kendi anlatmak, o cevirmen icin tam bir tutkuya dönüsür. Bu tutku, hicbir zaman kendi yapacagi
cevirinin öncekilerden üstün olacagi inancindan
kaynaklanmaz - belki kaynaklanmamalidir da.
Ahmet Cemal, Ekim 1986 tarihli, Dönüsüm cevirisine yazdigi önnotunda, neden yeni bir ceviri sorusunu cok vazih bir bicimde yanitlar. Icten ve yalin bir dille, tutku kavramiyla aciklar bu girisimi. Gercekten de öyle, Kafka bir tutkudur.
Peki bir yayinci icin durum farkli midir Sanmiyorum. Kendi erken ve yetersiz okumalarim sonrasinda dehasina hayran oldugum yazarlarin basinda gelir Kafka O tüm bir yazin tarihinin en güclü ve en trajik yazarlarindandir kanimca hatta en güclüsüdür. Ve daha ilk okudugum günden beri aklimda gezdirdigim ve yayinciliga basladigim ilk günden bu yana da sürekli yayimlamayi tasarladigim dahi yazarimdir benim. Iste bir yayinci olarak beni yeni bir ceviri yayimlamaya iten saik de salt budur zaten, Kafkaya olan büyük hayranligim, tutkum ve bagliligim.
Kafkanin sanati ulasilmasi zor bir ufku isaret eder, alimlanmasiyla ilgili kimi yanilgilari da göz ardi edersek, o sanatiyla coktan ebedilesmistir. Trajik olansa, böylesi bir dehanin vasiyetinde tüm yapitlarinin yakilmasini talep etmis olmasidir.
Bu dizimizi, bu trajik istegi yerine getirmeyerek Kafka Külliyatini bize ve insanliga kazandiran Max Broda ithaf ediyoruz