Het begin van het menselijk bestaan en de stichting van de mensheid

Het begin van het menselijk bestaan als geheel omvat de levenswereldbasis van de komst in de wereld, die voor de voortplanting ligt, en het menselijk leven, dat is onderverdeeld in de periode van oprichting tot de kindertijd en ontwikkeling tot het einde van het leven op basis van fysieke, neurobiologische, psychologische en sociaal-culturele ontwikkelingen. Deze antropologie geeft een nieuwe theologische kijk op de gelijkenis van God als imago Dei, als een "fundamentele", onmiskenbare eigenschap, en als een zich ontvouwend God-achtig worden. Concepten van identiteit, autopoëtische continuïteit, de animatie van de mens en het prenatale persoonlijk-dialogische bestaan worden gepresenteerd. Genetica, epigenetica als invloed van milieu en voorouders en de persoonlijk-dialogische communicatie, vooral met de moeder, bepalen de ontwikkeling van de nieuwe mens en zijn natuur, zijn gezondheids- of ziekterisico's op volwassen leeftijd. Deze stichting vindt plaats zonder eigen verantwoordelijkheid en is dus de basis van waardigheid, verdraagzaamheid en erkenning van zichzelf en van de andere, die altijd van tevoren is gegeven.

Georg Simbruner, Univ.Professor für Kinderheilkunde Ludwig-Maximilians Universität München und Med Uni Innsbruck; Gastprofessuren an Johns Hopkins University, Baltimore und Harvard Med School, Boston, USA, in Südafrika, China und Saudiarabien; Theologiestudium in Innsbruck und Wien PhD in Theologie; Gründer der IPOKRaTES Foundation.