Her Seye Ragmen Imgeler

Agustos 1944te, Auschwitz Toplama Kampinda katliamin gerceklestirilmesine yardim etmeye zorlanan Sonderkommando üyeleri her türlü tehlikeyi göze alarak toplu imha sürecini fotograflamayi basarir. Kamptan kacirilip Polonyali direnis savascilarina ulastirilan fotograflardan yalnizca dördü kalir geriye. Her Seye Ragmen Imgeler, gaz odalarina sürüklenen kadinlari, yakilan ceset yiginlarini gösteren bu fotograflari konu ediyor. Didi-Hubermanin bu imgelere yönelik ilgisini röntgencilik olarak elestirenlere güclü bir yanit niteligindeki metin, Jean-Luc Godarddan Claude Lanzmanna, Primo Leviden Hannah Arendte, Walter Benjaminden Georges Bataillea ve daha bircoklarina uzanarak, Shoahnin temsil edilebilirligi ve imgelere doymus bir dünyada arsiv fotograflarinin statüsü hakkindaki tartismalara paha bicilmez bir katki sagliyor. Görünüs ile hakikat arasindaki karsitligin ötesinde imgeyi yeniden düsünüyor, anlatilmasi imkansiz olani her seye ragmen anlatiyor.