Ah

Akip gidiyordu hayat, biz de ne görsek unutup gidiyorduk. Kalemime sigdigi kadarini saklamak, göstermek, kaydetmek istedim belki bir isaret fisegi olur diye... Gonca AtacHayatin icinden öyküler klisesini yüreklerimizle beraber yakip geciyor Gonca Atac.Tesadüfen görünce ya da baslarina korkunc seyler gelip haber olduklarinda hatirlayip sonrasinda hemen unuttugumuz hayatlara, Ah sesinin gercek sahiplerine kulak veriyorDenizlerde feryat eden göcmenlerin, devasa yapilarintehlikeli kolonlarinin arasinda cani pahasina calisanlarin, lüks evlerin icinde gün yüzü görmeden kosusturanlarin, bir güler yüzle ya da bozuk parayla el uzattigimizi sandigimiz sokakta calisan kücük yastaki emekcilerin, hepsinin ortak derdi yoksullugun, caresizligin sesine...Cogu zaman kayitsiz kaldigimiz, dertlerine care olmasi gerekenlerin de cogu zaman kayitsiz biraktigi insanlarin sesleri bunlar...Istanbulun kiracisina alabildigine hoyrat davrananlari aratmayan ev sahipliginde yollari kesisenlerin öyküleri...Gonca Atacin duru, akici ama hepsinin ötesinde carpici anlatimiyla bizim de yollarimiz Ahla kesisiyor. Artik rotamizi baska yöne cevirsek bile vicdanimiz onlarin seslerini hep fisildayacak.