Babama Mektup

Derin, sessiz bir bekleyisle gecti yillar. Sana söyleyecek söz bulamadim. Kafamin icinden sana destanlar yazarken, belki de attigim her adimda seninle konusur, dertlesir, gülüsürken, yüzünü gözlerimin önüne getirip hasret giderirken; disaridan bir heykel kadar sessizdim.
O eski ve yasli arabanin icinden bir bas uzaniyor gülen gözlerle. Gözler senin degil. Bas senin degil. Yine de gülümsüyorum Babasiz nasil yasanir bilemiyorum cünkü. Ama dolmuyor iste. Bir seyler eksik, bir seyler fazla, bir seyler yanlis, bir seyler farkli Diyemiyorum kimseye. Özlüyorum bir seyleri. Icim yeniden ciz ediyor, bu sefer daha kuvvetli. Yine de belli etmiyorum.
Kelimeler söylenmediginde ne olur Gönderilmemis mektuplardan olusan bu son derece kisisel koleksiyonda yazar, babasiyla olan iliskisinin calkantili sularinda gezinerek sevginin, hayal kirikliginin ve özlemin karmasik dansini kesfediyor. Her mektup onun ruhuna acilan bir pencere ve eksik kalmis aile baglarinin karmasikligini ve söylenmemis gerceklerin agirligini ortaya cikariyor. Yazar, samimi düsünceleri araciligiyla okuyuculari kendi ic yolculuklarina cikmaya ve cogu zaman görmezden gelinip ifade edilmeyen ve derinlerde biriktirilen duygularla yüzlesmeye davet ediyor.