Dlaczego wi¿¿niowie nie uciekaj¿? z wi¿zienia bez stra¿ników?

Od pierwszego stycznia 1996 r. Wi-zienie Publiczne Bragança Paulista (São Paulo) jest prowadzone przez stowarzyszenie obywatelskie non-profit o nazwie Associação de Proteção e Assistência Carcerária (APAC) i jest postrzegane jako udany przyk-ad zarz-dzania wi-zieniem, zdolny do promowania resocjalizacji wi--niów. Wolontariusze stowarzyszenia, zorganizowani w grupy robocze, zacz-li blisko wspó-pracowä z wi--niami. Porz-dek by- utrzymywany dzi-ki sojuszowi mi-dzy wolontariuszami a kierownictwem wi-zienia. Przeniesienie do innej jednostki zostäo wykorzystane jako ostateczna ceremonia karna i oznaczäo potrzeb- wykorzystania "nieudanego" systemu wi-ziennego jako zagro-enia dla wi--niów. Jego dziäanie zaowocowäo wi-ksz- krytyczn- pojemno-ci- dla wi--niów, ale bez wi-kszej autonomii wyboru. Pó-niejsze przeksztäcenie wi-zienia publicznego w o-rodek resocjalizacyjny oznaczäo ponowne wykorzystanie tego do-wiadczenia przez pästwo. Wynikaj-ca z tego formalizacja codziennego -ycia wi-ziennego jasno pokazäa, -e kontakty z wolontariuszami miäy wcze-niej konotacje transformacyjne, co by-o sprzeczne z systemem karnym.

Professeur de psychologie socio-environnementale à l'université de São Paulo. Rédacteur en chef de la revue Psicologia USP. Coordinateur du programme de troisième cycle en psychologie sociale. Chercheur et conseiller dans les domaines de la psychologie socio-environnementale et de la psychologie sociale du crime et de l'emprisonnement.