Mezarlarinda Dua Eden Olmadi

Kim ölu bir sehri defnedebilirdi ki
Cagdas Arap edebiyatinin ödüllü yazarlarindan Halid Halifenin kaleminden cikan Mezarlarinda Dua Eden Olmadi, ölümün kadim bir sehri ve sakinlerini nasil sekillendirdigini gözler önüne seren destansi bir anlati.
Ölum bazen yani basimizda yalinayak yurur; kapi araliklarindan, sokak köselerinden, sarsilip cöken binalardan, elden ele dolasan öfkeli mesalelerden ya da bir nehrin tasan sularindan yayilir.
Hanna ve Zekeriyanin 1907 kisinda Firat Nehrinin azgin sularinin yarattigi bir tufanla kökünden sarsilan yasamlarini konu eden bu coksesli roman, bir ömru beraber yuruyen, biri Hiristiyan digeri Musluman iki erkegin dostlugu üzerinden sürekli sinanan bir cografyanin hikayesini anlatiyor.
Basta Halep olmak üzere Suriyenin on yillar icindeki degisimine ve dönüsümüne ayna tutan kitap; okuru gecmisle gelecegin gelgitlerindeki cikmaz sokaklarda dolastirirken Mardine, Istanbula ve hatta Venedike kadar götürüyor.
Büyülü gercekciligi acimasiz gerceklerle harmanlayarak yürek burkan bir metne imza atan Halife; dogasi, imkansiz asklari, hayalleri, mucizeleri, katliamlari, liberalleri, muhafazakarlari, isyancilari ve modernleriyle kaderine boyun egmeye zorlanan bir toplumun kanayan damarlarini ince ince isliyor.
Bu topraklarin toplu mezarlarla, caresiz insanlarin kemikleriyle dolu oldugunu düsündü.
Ne cenazelerini defneden olmustu ne de onlar icin dua eden.