Katre

Hasan Aycinin, insan seruveninden beslenen cizgileri, kaynak bakimindan orijinal; hareket, durgunluk, isikla gölgenin yansitimi, cizgisel softluk gibi teknik kurulus bakimindan da özneldir. Onun bilincindeki simgeler, ilk insandan bugune atilan köpruler; genis bir zaman dilimine yayilmis engin kaynaklardir.
Ömer Lekesiz
Sanat, Hasan Aycin icin, yasamaktir. Sanatiyla yasamaktir ama bu durum sanatin ulvilestirilmesi degil, sanattan medet ve himmet ummak degil, sanati her seyin önune koymak da degildir. Sanat sadece anlamak ve anlatmaktan ibarettir; salt meselelerle birlikte yuruyebilme imkani veren bir asa hukmundedir.
Mete Camdereli
Hasan Aycinin, insani zorunlu olmadikca ciplak, yalin, basit olarak cizmesi, insana yuklenen bircok ideolojik, kulturel, tarihsel yuklerden arindirma gayretinin bir sonucudur. Insan kendisiyle, ötekiyle ve esyayla belli bir kulturel cercevenin icinden temas kurar. Verili bir dil bu temasin bicimini de belirler. Bu yuzden Aycin, insani soyarak kendiyle, fitratiyla bas basa birakmayi dener. Insan soyundukca, yalinlastikca, basitlestikce kendiyle, onu o yapan özle, hakikatle bas basa, yuz yuze kalacaktir.
Cemal Sakar