Wype¿niacz na bazie celulozy do sta¿ego elektrolitu polimerowego

W niniejszych badaniach celuloza mikrokrystaliczna zostäa wyizolowana przy u-yciu dwóch procesów termochemicznego roztwarzania Kraft i organosolv z biomasy li-ci palmy olejowej (OPF) metod- hydrolizy kwasowej. Charakterystyk- wyekstrahowanej MCC przeprowadzono przy u-yciu analiz uzupe-niaj-cych, takich jak FTIR, CP/NMR, TGA, DSC, GPC i XRD. Stwierdzono, -e wyizolowany MCC zostä zidentyfikowany jako polimorf celulozy typu I o wysokim wskäniku krystaliczno-ci ni- --celuloza (CrIorganosolvMCC: 76,51% >CrIKraft MCC: 73,51%, CrIorganosolv celuloza: 64,42% >CrIKraft celuloza: 62,52%). Ró-ne proporcje biodegradowalnych elektrolitów polimerowych MCC-PLA-LiTFSi przygotowano technik- odlewania roztworu, a cienk- warstw- poddano dalszej analizie za pomoc- elektrochemicznej spektroskopii impedancyjnej (EIS) i woltamperometrii cyklicznej (CV). Stwierdzono, -e maksymalna przewodno-- wynosi 1,25 × 10-5 S cm-1 dla 20% LiTFSi przy potencjale okna stabilno-ci elektrochemicznej oko-o 1,50 V. Zoptymalizowana folia BO5 (OMCC-PLA- 20% LiTFSI) zostäa wykorzystana do zbadania wp-ywu cieczy jonowych (BmimCl) i zostäa dalej scharakteryzowana za pomoc- FTIR, DSC i XRD. Zoptymalizowana folia z ciecz- jonow- wykazäa wy-sz- przewodno-- (2,3 x 10-5 S cm-1).

M. Hazwan Hussin uzyskä tytu- licencjata (z wyró-nieniem) i magistra in-yniera na USM w 2008 i 2011 roku. W 2014 r. uzyskä podwójny tytu- doktora na USM i Universite de Lorraine. Ibrahim Bello uzyskä tytu- licencjata (z wyró-nieniem) na UDUS w Nigerii oraz tytu- magistra na USM w 2016 r. M.K. Mohamad Haafiz uzyskä tytu- B.Tech, M.Sc na USM (2008 i 2011) oraz tytu- doktora na UTM w 2014 roku.