Degmez

Degmez bu yangin yeri, avuc acmaya degmez.
Shakespeare
Ismail Güzelsoy; aska, hayata ve ölüme ickin bir hikaye kuruyor Degmezde. Hararetli bir cografya üzerinde, edip Faruk Ferzanin masalsi yolculuguna davet ediyor okuru. Bu cografyanin erdemli yanlari kadar yikici egilimlerini de anlamaya ve anlatmaya adanmis Fenn Sihirlerdeki bu adanmislik halini, adeta cisimlestiriyor romaninda. Sik sik yön degistiren bir akarsuda sihre, ilme, tarihe dokunarak yazma eyleminin büyülü özünü ve Türkcenin diri, tutkulu varligini ortaya koyuyor.
Tanri, insanin ölümsüzlüge varmis halinden baska bir sey degil, diye cevapliyordu beni Selman Derman. SÖlüm ile kesilen bir hayatin hicbir anlami yoktur. Degmez... Bütün bu cabalara, sagalmaya, hasta olmaya, iyilesmeye, calismaya, mülk edinmeye, cocuk yapmaya, asik olmaya degmez. Lisan ögrenmeye, siir okumaya, saz dinlemeye, mutlu olmaya degmez. Ancak ölümsüzlük varsa bu dünya hayatinin bir anlami olabilir. ... Kendimi yeniden, sifirdan üretmeyi istiyorum. Bunu yapacagim. Hakkim Kadere teslim olacaksak magaralara dönelim, haydi