Invoering van studentenleningen in Oeganda. Rechtvaardigheid en doelmatigheid

Het voorstel om een regeling voor het uitlenen van studenten in te voeren komt op een moment dat de kosten van het universitair onderwijs in de ontwikkelingslanden zo hoog zijn. Een van de grootste knelpunten in veel landen die de regeling hebben ingevoerd, is het hoge percentage wanbetalingen. Ongeacht wie de lening ontvangt en tegen welke rentevoet, moet deze worden terugbetaald om de regeling te laten slagen. Het is belangrijk om rekening te houden met het feit dat studenten de leningen niet kunnen terugbetalen zonder een bron van inkomsten. Het opstellen van een lijst met boetes voor wanbetalers die geen bron van inkomsten hebben om de leningen terug te betalen, kan potentiële begunstigden van de regeling uitsluiten. Welke richting de regeling ooit opgaat, men vraagt zich af welke passende strategieën de overheid zal volgen om de regeling voor studentenleningen zo efficiënt mogelijk te laten verlopen en de gelijkheid te bevorderen. Het is daarom absoluut noodzakelijk om de belangrijkste knelpunten te onderzoeken die van invloed kunnen zijn op de uitvoering van de studentenuitleenregelingen in ontwikkelingslanden.

Jonas Tumwesigye M.Phil in het onderwijs(Norsk Laererakademi, Bergen, Noorwegen. B.ED( Makerere Universiteit, Kampala, Oeganda). DiP in het onderwijs (Instituut voor Lerarenonderwijs, Kyambogo, Oeganda). Jonas is momenteel voltijds docent aan de Uganda Christian University Mukono, Faculteit Sociale Wetenschappen. Hij heeft zowel op middelbaar als op universitair niveau lesgegeven.