Sakalli Krallarin Gölgeleri

Itaat duvarlarini asip gökyüzüne kanat cirpanlarin öyküsü...Delidolu okurlarinin Gevisgetirenler Zamani adli yapitiyla tanidigi, Portekizce edebiyatin 20. yüzyildaki en önemli yazarlarindan biri olan Jose J. Veiganin ödüllü romani Sakalli Krallarin Gölgeleri, bir cocugun ic dünyasini, toplumsal sorunlarla ic ice gecen sancili büyüme ve olgunlasma hikayesini anlatiyor.Yazar, sade ama tedirgin edici, carpici üslubunu bu kitabinda da ustalikla ortaya koyarken toplumsal yasayisa, aile iliskilerine, özgürlüge, otoriter rejimler karsisindaki insani zaaf ve erdemlere dair incelikle kalem oynatiyor. Isledigi konularin evrensel niteligi sayesinde, yazildigi dönemin ve cografyanin ötesine uzanabilen bu etkileyici alegorik roman, baski ve adaletsizlik karsisindaki tutumumuzun sonuclari üzerine düsündürüyor.Bir gün sehre bir Sirket gelir ve umutlari suya düsüren beklenmedik bir dönüsüm baslar. Lucasin hafizasindan süzülen satirlarda, sehirdeki tek otorite haline gelen Sirketin kurulusunun ardindan yasananlara, günbegün artan baski ve korkuya, absürd yasaklara, asilamaz duvarlara, sehrin üzerinde ucan akbabalara, müfettislerin gölgelerine, özgürlügü ve düsleri elinden alinmis bir toplumun yeniden kanatlanisina tanik oluyoruz.Her tarafi cevreleyen duvarlar, yorucu ve heves kirici bir hal almis, bunun yani sira sehirde neler olup bittigini ve ahalinin neler düsünüp konustugunu ögrenmeyi zorlastirmisti. Eskiden, okuldan eve anneme anlatacak pek cok havadisle dönerken simdi dünyadan haberim olmadan gidip geliyordum. Yolda rastladigim az sayidaki insan da ya her seyden bihaber oluyor ya da konusmaya heves etmiyordu. Yukarisi haric nereye bakarsak bakalim duvarlari görüyorduk. Zaten, bulutlar ve akbabalar disinda bir sey görmenin mümkün olmadigi gökyüzüne ne diye bakacaktik