Yasamak Insan Kalarak

Kemal Özmenle cok yakin bir zamanda, sadece birkac yil önce tanismis olmamiza karsin bir kardes yakinligindaydik. Bu bir gönül ve akil kardesligiydi.
Hakkimda cesitli zamanlarda yazdiklarini kitaplastirmak üzere hazirlanmis dosya üzerinde internet yolu ile yazismaktayken, bu yasam dolu, akil ve bilgi dolu sapasaglam adamin apansiz bir isitme sorunu ve ardindan daha da apansiz ölümü hayatim boyunca yasadigim en büyük acilardan biri, en sarsici, en onulmaz bir keder olmustur.
Bu kitabi olusturan yazilardan her biri sadece benim siirlerim bakimindan degil, Türk siiri arastirmalari ve genellikle de siir-bilim bakimindan paha bicilmez degerdedir. Kemal Özmenin ölümü Türk edebiyat dünyasinin büyük kaybidir.
Bu kitabin sayfalarini birlikte cevirebilmeyi ne kadar isterdim. Kismet degilmis. Sevgili, degerli dostumun iyi yürekli, kapsayici, parlak zekasina eslik eden azicik muzip gülümseyisi bellegimden hic silinmeyecek, özlemi hic dinmeyecek, hatirasi yüregimde capcanli kalacaktir.