Nabateeën als nomadische bedoeïenenstammen in de Arabische woestijn

De Nabateeërs, waren een oud Arabisch volk dat het noorden van Arabië en het zuiden van de Levant bewoonde. Hun nederzettingen - de veronderstelde hoofdstad Raqmu (het huidige Petra, Jordanië) - gaven de naam Nabatene aan het Arabische grensgebied dat zich uitstrekte van de Eufraat tot de Rode Zee.-The Nabateeërs waren een van de verschillende nomadische bedoeïenenstammen die in de Arabische woestijn zwierven op zoek naar weiland en water voor hun kuddes.1 Ze kwamen tevoorschijn als een aparte beschaving en politieke entiteit tussen de tweede en vierde eeuw v.Chr., met hun koninkrijk gecentreerd rond een losjes gecontroleerd handelsnetwerk dat aanzienlijke rijkdom en invloed bracht in de oude wereld. De Nabateeërs, die door de hedendaagse Grieks-Romeinse verhalen als zeer onafhankelijk worden beschreven, werden door keizer Trajanus in 106 v.Chr. geannexeerd in het Romeinse Rijk. De individuele cultuur van de Nabateeërs, gemakkelijk te herkennen aan hun kenmerkende fijngepotte beschilderde keramiek, werd overgenomen in de grotere Grieks-Romeinse cultuur. Ze werden later bekeerd tot het christendom tijdens de latere Romeinse tijd.

Kemal Yildirim est professeur d'études culturelles, sociales et politiques. Il a publié plus de 200 ouvrages et est également connu en tant que réalisateur d'une série de longs métrages et de documentaires sur l'Afrique.