Aclik

Christianiada dolasip ac kaldigim zamandi; bu siradisi sehirden, orada gecirdigi zamanin izlerini tasimadan ayrilan bir insan yoktur.
Tavan arasindaki odamda uyanik yatiyordum ve asagidaki bir saatin altiyi vurdugunu duydum. Zaten hava aydinlanmisti ve insanlar merdivenlerden inip cikmaya baslamisti.
Odanin duvarinin Morgenbladetin eski sayilariyla kapli oldugu kapinin yaninda, Deniz Fenerleri Müdüründen bir duyuruyu net bir sekilde ayirt edebiliyordum ve biraz solunda, Fabian Olsenin taze pismis ekmeginin reklami sisirilmis bir sekilde duruyordu.