Naciye

O, engelli bir birey. Ablacigim... Hic planlamamis ya da düsünmemistim yollarimizin bir gün kesisecegini. Allahtan bana gelen en büyük hediye oldu. Bir rüzgar esti, kondu evimize. Istenilmeden verilen kiymetli bir hediyeydi o. Hos geldin dünyamiza. Bu harika yolculukta yalniz degildim. Iki kücük kahraman cocuk ve merhametli bir es... Ve tam on sekiz yilda bana farkindaligi fark ettiren, cennetim dedigim Naciyem. Bu hayat yolculugunda yol arkadasim oldugun icin sana cok tesekkür ediyorum. Seni cok seviyorum, konusamayan ve duyamayan Naciyem. Hayat hep sürprizlerle gelir bize. Iyi, kötü ya da zor. Bilemeyiz ki neler getirir. Bazen de hayatin anlamini fark ettiren biri olur. Elimizden tutar. Zor dedigimiz seyi, zahmetten rahmete döndürdügünde iste o kisi bana Buradayim, dedirtecektir. Elimi tutan Naciyem, ben sana degil; sen bana baktin ve görmemi sagladin. Iyi ki benim ablamsin. Ben sana anne oldum, sen de hic büyümeyen evladim. Iyi ki dogmus, benim hic büyümeyen bebegim...