Uygarliktan Önce Savaslar

Kendimizi canavarlastirdigimizda insan olmanin acilarindan ve yüklerinden kurtuluyor muyuz
Iki dünya savasinin yarattigi sarsintinin ve yikimin ortasinda Bati, uygarlasmanin bedelini tartismaya acmisti. Yasananlarin
hatirasi tazeydi ve yeni sekillenen Soguk Savas nedeniyle topyekn yikim olasiliginin ilk kez ufukta belirmesiyle gelecek
de parlak görünmüyordu. Böyle bir ortamda sosyal bilimciler, özellikle de bazi önde gelen antropologlar ve etnologlar
felaketten cikis yolunu uzak gecmiste, tarihöncesinde, yaban ve ilkel uygarliklarda, kayip bir altin cagda aradilar
Tarihöncesi ve yaban toplumlarda savas cok nadir görülüyordu, fazla can kaybina yol acmiyordu, cocuksuydu. Vahsiler
soylu ve bariscildi, uygarlarsa savasci ve seytan; gittikleri yere hastalik, ölüm, kötülük ve aci götürmüslerdi. Bu anlayis
son elli yil icinde itiraz edilemeyen bir tabu haline geldi.
Yayimlandigi tarihten beri coksatanlar arasinda yer alan bu kiskirtici kitap, iste bu anlayisa meydan okuyor. Amerikadan
Okyanusyaya, Bati Avrupadan Kuzey Kutup Dairesine ve Asyaya kadar dünyanin dört bir yanindan derledigi
antropolojik, arkeolojik ve etnografik bulgularla bize bambaska ve ürkütücü bir tablo sunuyor. Vahsilerin savaslarinin da en
az uygarlarinki kadar acimasiz, siddetli ve tehditkar oldugunu ortaya koyuyor. Toplu kiyimlarin gerceklestigi tarihöncesi
mezarliklardan, ilkel toplumlarin savas, müzakere ve mübadele bicimlerine kadar bircok konuya egilerek, gecmisi
bariscillastiran uygar yorumlarin da Bati insaninin kibrinin bir ürünü oldugunu gözler önüne seriyor.