Yolcu ve Köylü

Neyle yasayacaksin Bizim hayatimiz böyle, hic degilse daha fena degil. Benim dokuz canim var, hepsi de karnini doyurmak ister, hasat ise alti ölcek, hadi yasa bakalim. Elinde degil, baskalarinin kapisini calacaksin. Is bulmaya gidersin, verdikleri metelik. Zenginler bizimle keyifleri ne isterse onu yapiyorlar. Millet kalabalik, cogaldikca cogaldi; topragina toprak katilmiyor, ama vergileri artirdikca artiriyorlar. Topragi kiralasan vergi, zemstvodan alsan vergi, topragin altindakine vergi, köprüye vergi, sigorta, polis, yemek; saymakla bitiremezsin, sonra papazlar, sonra ötekiler, berikiler. Herkes bizim üzerimize gelir, sadece tembeller gelmez.
Yolcu ve Köylü yirminci yüzyilin en önemli yazarlarindan Lev Tolstoyun ölmeden önceki son dört yilinda yazdigi on öyküyü iceriyor. Uzun ve firtinali hayati boyunca özellikle Rus halkinin cektigi sikintilara kayitsiz kalmayan hatta hayatinin son dönemlerinde neredeyse bütün servetini köylülere dagitip onlar gibi yasamaya baslayan Tolstoyun bu öykülerinin cogu gercek olaylara dayaniyor.