Mavi

Kalabaliklar arasinda, Taksim Anitinin cimenleri uzerinde ayakta duruyorlardi. Pankarttan gözunu aldi, Mehmet ve ögrencilerine bakti. Hayat, insanin sadece yasadiklari seyler degildir, dedi. Insanin yasadigi seylerle ancak hayatin turnusolu aciga cikiyor, tum bu yasadigi seyler karsisinda ise asil bu kavsaklarda neler yaptigi ve nasil davranis bicimleri gösterdigine göre hayati deger, anlam ve önem kazaniyordu. Zaten hayat denilen bu kocaman sahnede toplumsal bir yaratik olarak insan, ayni zamanda kendi hikayesini yaziyor ve sahip oldugu hayal ve ideallerine göre kendini varedip ya insanca yasayabiliyor, hatta ölumsuzluk kazanabiliyor ya da bazen bir katile, bir iskenceciye hatta asagilik bir diktatöre, bazen de siradanlasarak tipik bir Oblomova yahut yasayan bir öluye bile dönusebiliyordu.