Kirmizi ve Siyah

Stendhalin 19. Yüzyilin Kronigi alt basligini tasiyan Kirmizi ve Siyah adli eseri büyük bir dönem romanidir. Köylü bir kerestecinin kendi macerasinin pesindeki zeki ve hirsli oglu Julien Sorelin izinden Stendhal, Fransiz tasrasini, Parisi, toplumsal siniflar arasindaki keskin sinirlari, ince siyasi hesaplari, Katolik din adamlarinin toplumdaki agirligini büyük bir gercekcilikle ortaya koyar. Gözleri karartacak bir tutku olarak aski, insan iliskilerinin kuytu köselerini, toplumsal oldugu kadar psikolojik bir derinlikle, sürükleyiciligini asla kaybetmeden anlatir okura.
Nietzschenin yasamimin en güzel rastlantilarindan biri dedigi Stendhalin, yine onun sözleriyle, Sakli olani gören o psikolog gözü, en büyük gercekcinin yakinda oldugunu animsatan olgulari kavrama yetisi Kirmizi ve Siyahin satirlari arasinda hep karsimizdadir.
...gencligimin acima duygusu uyandirdigina bakmadan, yine de beni cezalandirmak isteyecek adamlar görüyorum burada; böylece onlar, asagi siniftan dogmus ve yoksulluk yüzünden bir anlamda ezilmis olup, buna ragmen iyi bir egitimden yararlanma mutluluguna kavusan ve zenginlerin gururla yüksek tabaka diye adlandirdiklari topluluga karisma cüretini gösteren su gencleri cezalandirmak ve sonsuza kadar onlarin cesaretlerini kirmak isterler...