Politik Retorik

Retorik, yüzyillar öncesinden günümüze kadar uzanan ve sanatlarin kralicesi olarak kabul edilen köklü bir sanat dalidir. Antik Yunanda politik, adli ve sosyal yasamin merkezinde gelisen bu sanat, baslangicta Sofistler tarafindan meclislerde ve mahkemelerde halki ikna etmek, inandirmak ya da yaniltmak amaciyla etkili bir arac olarak kullanilmistir. Aristoteles ise retorigi mevcut uygulamalari temel alarak, kanitlama, ikna etme ve inandirma yöntemleriyle kiyas formuna sokmus ve onu sistematik bir yapiya kavusturmustur. Retorigi politik, adli ve törensel olmak üzere üc ana kategoriye ayiran Aristoteles, özellikle politik retorigin digerlerinden daha soylu bir sanat oldugunu ifade etmistir. Bu baglamda, halki ikna etme ve düsüncelerini yönlendirme amaciyla strateji ve tekniklerle dilin etkili kullanimini temel alan politik retorik, yalnizca bireylerin degil, toplumlarin kaderini sekillendiren bir arac olarak kabul edilmistir. Bu özellikleriyle politik retorik, yalnizca siyasiler icin degil, toplumsal refahi ve gelecegi önemseyen her birey icin ögrenilmesi gereken bir beceri olarak öne cikmaktadir.
Bu cercevede kitabin amaci, retorigin tarihi gelisiminden hareketle siyasetcilerin halki ikna etmek icin kullandigi strateji ve teknikleri mantik temelli bir yaklasimla ele almaktir. Bu baglamda, retorige mantik perspektifinden yaklasan Aristotelesin Retorik adli eserinden yola cikilarak siyasi retorun mantik ilmine hakimiyetinin önemi vurgulanmistir. Ayrica, gelisen yeni teknolojilerin politik retorikte kullanimini ele alirken, siyasi retorlar ile secmenlerin ikna süreclerindeki mantik yanlislarina dikkat cekilmistir. Demokratik toplumlarin siyasi basarisinin retorun ikna yetenegiyle dogrudan iliskili oldugu göz önüne alindiginda, politik retorikte kullanilan mantiksal yöntem ve stratejileri kapsamli bir sekilde incelemektir.